میو مدیا | دانلود اهنگ _ دانلود فیلم _ محتوای آموزش

تحقیقات جدید نشان می دهد که ویتامین D ممکن است روزی به انسان کمک کند تا از انواع کشنده سرطان جلوگیری کند. دانشمندان مؤسسه فرانسیس کریک، مؤسسه ملی سرطان (NCI) و دانشگاه آلبورگ کشف کرده‌ اند که ویتامین D رشد نوع خاصی از باکتری‌ های روده را در بین موش‌ ها تقویت کرده و منجر به تقویت ایمنی در برابر سرطان می شود.

به طور خاص، نویسندگان این مطالعه دریافتند که وقتی به موش‌ ها رژیم غذایی غنی از ویتامین D داده شد، آنها مقاومت ایمنی قوی‌ تری در برابر سرطان‌ ها از خود نشان دادند و همچنین از پاسخ‌ های بهتری به درمان ایمونوتراپی برخوردار بودند. این اثر حتی پس از اینکه دانشمندان از ویرایش ژن برای حذف پروتئینی که به ویتامین D در خون متصل شده و آنرا از بافت ها دور نگه می دارد استفاده کردند، باقی ماند.

ارتباط سطوح ویتامین D و ایمنی در برابر سرطان

در کمال تعجب، تیم تحقیقاتی خاطرنشان کردند که ویتامین D بر روی سلول های اپیتلیال روده تأثیر می گذارد که در نتیجه منجر به افزایش میزان باکتری به نام Bacteroides fragilis می شود.

این میکروب باعث بهبود ایمنی موش ها در برابر سرطان شد. این مطالعه نشان داد که تومور های پیوند داده شده رشد چندانی نداشته اند، اما محققان هنوز مطمئن نیستند که چرا و چگونه این اتفاق رخ می دهد.

به منظور آزمایش اینکه آیا این باکتری به تنهایی می تواند ایمنی در برابر سرطان را بهبود بخشد، به گروهی از موش ها که از رژیم غذایی معمولی پیروی می کردند، Bacteroides fragilis داده شد.

آنها نیز بهتر از سایرین می توانستند در برابر رشد تومور مقاومت کنند. با این حال، زمانی که موش ها تحت رژیم غذایی دارای کمبود ویتامین D قرار گرفتند، این مساله دیگر صادق نبود.

تحقیقات قبلی نشان می دهد که ارتباطی بین کمبود ویتامین D و خطر ابتلا به سرطان در انسان وجود دارد، اما هنوز هیچ چیز قطعی در اینباره منتشر نشده است.

بنابراین، در تلاش برای بررسی این موضوع، نویسندگان این مطالعه، تجزیه و تحلیلی را بر روی مجموعه داده ای شامل 1.5 میلیون دانمارکی انجام دادند که در نهایت نشان دهنده ارتباط بین سطوح پایین ویتامین D و خطر بالاتر سرطان بود.

سپس، تجزیه و تحلیل دیگری از جمعیت بیماران سرطانی جداگانه نیز نشان داد افرادی با سطوح ویتامین D بالاتر، به احتمال بیشتری به درمان‌ های سرطان مبتنی بر ایمنی پاسخ می‌ دهند.

با این حال، در حالی که Bacteroides fragilis در میکروبیوم انسان نیز یافت می شود، تحقیقات بیشتری برای درک اینکه آیا ویتامین D به ایجاد مقاومت ایمنی در برابر سرطان از طریق همان مکانیسم کمک می کند، لازم است.

Caetano Reis e Sousa، رئیس آزمایشگاه ایمونوبیولوژی در کریک و نویسنده ارشد این مطالعه، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: “آنچه ما در اینجا نشان دادیم غافلگیر کننده بود. ویتامین D می تواند میکروبیوم روده را تنظیم کرده تا به نوعی باکتری که به موش ها ایمنی بهتری در برابر سرطان می دهد، کمک کند.”

این ویژگی روزی می تواند برای درمان سرطان در انسان مهم باشد، اما ما نمی دانیم چگونه و چرا ویتامین دی از طریق میکروبیوم این تاثیر را می گذارد.

وی افزود: قبل از اینکه بتوانیم به طور قطعی بگوییم که اصلاح کمبود ویتامین D فوایدی برای پیشگیری یا درمان سرطان دارد، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

Evangelos Giampazolias، محقق سابق فوق دکترا در کریک، و اکنون رهبر گروه نظارت بر ایمنی در برابر سرطان در موسسه تحقیقات سرطان انگلستان منچستر توضیح در اینباره می دهد: “مشخص کردن عواملی که میکروبیوم «خوب» را از «بد» متمایز می‌ کند یک چالش بزرگ است. ما دریافتیم که ویتامین D به باکتری های روده کمک می کند تا ایمنی در برابر سرطان را ایجاد کرده و پاسخ به ایمونوتراپی را در موش ها بهبود بخشند.”

یک سوال کلیدی که ما در حال حاضر سعی در پاسخ به آن داریم این است که ویتامین D دقیقا چگونه از یک میکروبیوم “خوب” پشتیبانی می کند.

وی ادامه داد: “اگر بتوانیم به این سوال پاسخ دهیم، ممکن است روش های جدیدی را کشف کنیم که در آن میکروبیوم بر سیستم ایمنی تأثیر گذاشته و به طور بالقوه امکانات هیجان‌ انگیزی در پیشگیری یا درمان سرطان به ما ارائه می‌ کند.”

این یافته‌ ها به افزایش دانش در مورد نقش میکروبیوتا در ایمنی در برابر سرطان و پتانسیل مداخلات غذایی برای تنظیم دقیق این رابطه برای بهبود نتایج بیمار کمک می‌ کند.

با این حال، تحقیقات بیشتر برای درک کامل مکانیسم‌ های اساسی و نحوه استفاده از آنها برای توسعه استراتژی‌ های درمانی فردی ضروری است.

ما می دانیم که کمبود ویتامین D می تواند باعث مشکلات سلامتی شود، با این حال، شواهد کافی برای ارتباط سطح ویتامین D با خطر سرطان وجود ندارد. این تحقیق در مراحل اولیه روی موش ها، همراه با تجزیه و تحلیل داده های جمعیت دانمارکی، به دنبال رفع شکاف شواهد است.

در حالی که یافته‌ ها ارتباط احتمالی بین ویتامین D و پاسخ‌ های ایمنی به سرطان را نشان می‌ دهند، تحقیقات بیشتری برای تایید این موضوع مورد نیاز است.

اندکی نور خورشید می تواند به بدن ما در ساخت ویتامین D کمک کند، اما برای تقویت این فرآیند نیازی به آفتاب گرفتن مداوم نیست. اکثر مردم در بریتانیا می توانند با گذراندن مدت زمان کوتاهی در آفتاب تابستانی، ویتامین D کافی مورد نیاز بدن خود را بدست آورند.

ما همچنین می توانیم ویتامین D را از رژیم غذایی و مکمل های خود دریافت کنیم. ما می دانیم که محافظت از پوست در برابر نور خورشید می تواند خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد، بنابراین مطمئن شوید که به دنبال سایه، پوشاندن بدن خود و استفاده از کرم های ضد آفتاب در زمانی که آفتاب شدید است، باشید.

این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.

منبع مقاله

ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام

IVF یا همان لقاح آزمایشگاهی ممکن است امید بیشتری را در میان کسانی که به دنبال پدر و مادر شدن هستند، ایجاد کند. محققان در لندن دریافته اند که نزدیک به 20 درصد از زنانی که برای باردار شدن اولین فرزند خود به درمان های ناباروری مانند IVF روی آوردند، احتمالاً در آینده به طور طبیعی باردار می شوند.

ناباروری به عنوان عدم موفقیت در بارداری پس از 12 ماه یا بیشتر از تلاش های مداوم تعریف می شود. تخمین زده می شود که از هر هفت زوج (غیر همجنسگرا) یک نفر تحت تأثیر این مشکل قرار می گیرد. در عین حال، درک این نکته مهم است که همه زنانی که تحت درمان های ناباروری قرار می گیرند به طور دائم نابارور نیستند. در واقع، نیمی از زوج هایی که در سال اول موفق به بارداری طبیعی نشده اند، می توانند در سال دوم باردار شوند.

موفقیت IVF در درمان ناباروری

IVF یک پیشرفت پزشکی نسبتاً جدید است که در سال 1978 معرفی شد. اکنون بیش از 10 میلیون نوزاد در سراسر جهان به لطف درمان های لقاح آزمایشگاهی متولد شده اند. این میزان برابر با یک تا شش درصد از نوزادانی است که سالانه در کشورهای توسعه یافته از سال 2020 متولد می شوند.

این مطالعه اولین مطالعه در نوع خود بود که داده‌ های 11 مطالعه بر روی بیش از 5000 زن در سراسر جهان را بین سال‌ های 1980 تا 2021 مورد تجزیه و تحلیل قرار داد تا میزان بارداری های موفق پس از انجام درمان ناباروری به روش IVF را بررسی کند.

تیم تحقیقاتی دریافت که حداقل یک زن از هر پنج زن به طور طبیعی پس از بچه دار شدن با استفاده از درمان های ناباروری مانند IVF (اکثراً در سه سال پس از درمان) باردار می شود. حتی زمانی که سایر عوامل مانند انواع مختلف درمان ها و پیامد ها در نظر گرفته شد، این یافته ثابت ماند.

این یک نتیجه باورنکردنی است، به ویژه به این دلیل که معمولاً به ندرت تصور می شود که یک زن به طور طبیعی پس از استفاده از درمان هایی مانند IVF باردار شود. محققان تاکید می کنند که این اتفاق در واقع اصلا نادر نیست.

دکتر Annette Thwaites از مؤسسه EGA سلامت زنان کالج دانشگاهی لندن و نویسنده اصلی این مقاله در بیانیه‌ ای مطبوعاتی گفت: “یافته های ما نشان می دهد که بارداری طبیعی پس از انجام درمان ناباروری به روش IVF به هیچ عنوان بعید نیست و این در تضاد با دیدگاه‌ های رایج زنان، متخصصان بهداشت و صحبت هایی است که معمولاً در رسانه‌ ها بیان می‌ شود که این یک رویداد بسیار نادر است.”

بسیاری از زنان ممکن است فکر کنند که وقتی به مسیر درمان ناباروری وارد شوند، راه بازگشتی برای آنها وجود نداشته باشد.

این تحقیق می تواند به آنها کمک کند تا نه تنها ایمان داشته باشند که روزی ممکن است بتوانند به طور طبیعی باردار شوند، بلکه بارداری را برای آنها ایمن تر می سازد.

اگر این زنان ندانند که می توانند به طور طبیعی باردار شوند، ممکن است به رابطه جنسی محافظت نشده ادامه دهند که در نهایت می تواند منجر به بارداری نابهنگام شود.

دکتر Thwaites می‌ گوید: «دانستن آنچه که امکان پذیر است، زنان را قادر می‌ سازد تا برای خانواده‌ خود برنامه‌ ریزی کرده و انتخاب‌ های آگاهانه‌ ای در مورد درمان ناباروری و/یا پیشگیری از بارداری داشته باشند.»

نمونه هایی از کسانی که به طور طبیعی پس از انجام IVF باردار شدند

خانم Shema Tariq، پزشک ساکن لندن، تشخیص داده شد که ذخیره تخمدانش پایین و به او گفته شد که اساساً شانس باردار شدن بدون IVF برای او صفر درصد می باشد. او در حال حاضر دارای دو فرزند است.

او در این خصوص گفت: “برای باردار شدن پسرمان که در سال 2018 به دنیا آمد، شش دور IVF انجام دادیم. پزشک عمومی ام پس از تولد فرزندم به طور خلاصه به من و همسرم روش های پیشگیری از بارداری را یادآوری کرد، اما هر دو خندیدیم و قبول کردیم که این موضوع مهم نیست. هرگز فکرش را هم نمی کردیم که ممکن است مجددا باردار شوم (با وجود اینکه پزشک سلامت جنسی هستم). 43 سال داشتم و به من گفته شده بود که شانسم برای بارداری طبیعی کمتر از 1٪ است.”

وی افزود: “هشت ماه بعد، من به طور غیر منتظره و به طور طبیعی دخترمان را باردار شدم. او شگفت‌ انگیز ترین سورپرایز زندگیمان بوده است، اما وقتی برای اولین بار متوجه شدیم که دخترمان را باردارم، احساس می کردم که برای یک بچه دیگر آماده نیستم. اگر می دانستم که از هر پنج زن، یک زن پس از IVF به طور طبیعی باردار می شود، تا زمانی که از نظر احساسی و جسمانی آماده باشم، از روش های پیشگیری از بارداری استفاده می کردم.”

خانم Sally Pearse در 20 سالگی مبتلا به آندومتریوز تشخیص داده شد و پزشکان به او گفتند که باردار شدن به طور طبیعی برای وی اساساً غیرممکن است.

او گفت: قبل از داشتن اولین فرزندم، پس از انجام لاپاراسکوپی، متخصص زنان به من گفته بود که به دلیل ابتلا آندومتریوز، تنها راه من برای باردار شدن از طریق IVF است. بعد از تولد اولین فرزندم از طریق IVF، با مشاور IVF ملاقات کردم و پرسیدم که آیا ممکن است اکنون که بارداری موفقی داشته ام، به طور طبیعی باردار شوم؟ به من گفته شد که 1% شانس بارداری طبیعی دارم، بنابراین برنامه ریزی برای IVF را دوباره شروع کردم. پیرس توضیح می دهد که ماه بعد به طور طبیعی باردار شدم و دومین فرزندم را به دنیا آوردم.

وی افزود: به من دلیلی برای شانس 1 درصد داده نشد و احساس می کنم که حتی متخصصان نیز این موارد را اشتباه می کنند. اگر فرزند دیگری نمی خواستم، به جای خوشحال شدن، شوکه می شدم.

این یافته ها در مجله Human Reproduction منتشر شده است.

منبع مقاله

ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام

ممکن است زمان آن رسیده باشد که دیگر از ظروف پلاستیکی و کیسه های پلاستیکی برای نگهداری مواد غذایی خود استفاده نکنید. تحقیقات جدید نشان می‌ دهد که بسته بندی های پلاستیکی که برای نگهداری مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند، ترکیبی از مواد شیمیایی بالقوه مضر را مستقیماً به غذای شما انتقال می دهند.

در واقع، محققان نروژی می گویند که نزدیک به 10,000 ماده شیمیایی مختلف را در یک محصول غذایی بسته بندی شده با مواد پلاستیکی کشف کرده اند!

در این مطالعه که توسط محققان دانشگاه علم و فناوری نروژ در مجله Environmental Science & Technology منتشر شده است، 36 ماده غذایی بسته بندی شده در ظروف پلاستیکی مختلف از کشور های آلمان، نروژ، کره جنوبی، بریتانیا و ایالات متحده را مورد آزمایش قرار گرفتند.

این یافته ها نگران کننده بودند زیرا تقریباً همه اقلام حاوی موادی بودند که با هورمون ها و متابولیسم بدن تداخل داشتند.

کشف مواد شیمایی خطرناک در ظروف پلاستیکی نگه دارنده مواد غذایی

محققان از یک رویکرد دو طرفه برای کشف اینکه چه مواد شیمیایی از پلاستیک ها به مواد غذایی انتقال پیدا می کنند، استفاده نمودند. آنها ابتدا تمام مواد شیمیایی را با استفاده از متانول از هر محصول پلاستیکی استخراج کردند.

سپس، محققان این ترکیبات شیمیایی را از طریق آزمایش‌ های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند تا ببینند آیا گیرنده‌ های انسانی خاصی که در تنظیم هورمون‌ ها و متابولیسم ما دخیل هستند را فعال کرده و یا مسدود می سازند.

این گیرنده ها شامل گیرنده‌ های استروژن، تستوسترون و تنظیم‌ کننده‌ های کلیدی متابولیک مانند گیرنده های فعال کننده تکثیر پروکسی زوم ها و گیرنده پرگنان X بودند.

نتایج به دست آمده شگفت انگیز بود! تیم تحقیقاتی دریافتند که 33 محصول از 36 محصول پلاستیکی حاوی مواد شیمیایی هستند که گیرنده پرگنان X را فعال می کند که در سم زدایی مواد خارجی نقش داشته و در تنظیم قند خون و متابولیسم چربی نیز موثر است.

بیست و سه محصول حاوی مواد شیمیایی گیرنده های فعال کننده تکثیر پروکسی زوم ها بودند که به عنوان “تنظیم کننده اصلی” رشد سلول های چربی در نظر گرفته می شود.

مواد شیمیایی مسدود کننده گیرنده های تستوسترون در 14 محصول یافت شد، در حالی که مواد شیمیایی تقلید کننده استروژن در 18 محصول یافت شد.

Martin Wagner، یکی از نویسندگان این مطالعه و استاد بخش زیست شناسی NTNU، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: “ما 9936 ماده شیمیایی مختلف را در یک محصول غذایی که از ظروف پلاستیکی به عنوان بسته بندی خود استفاده می کرد را کشف نمودیم.”

آنچه که به ویژه نگران کننده است، این است که قرار گرفتن در معرض این مواد شیمیایی مختل کننده هورمون با طیف وسیعی از مشکلات سلامتی، از جمله چاقی، دیابت، کاهش باروری و برخی سرطان ها در ارتباط است. کودکان به خصوص در برابر این اثرات آسیب پذیر هستند.

متأسفانه، محققان به طور کامل نمی دانند که این مواد شیمیایی مشکل ساز دقیقاً چه هستند. دانشمندان از طیف سنجی جرمی با وضوح بالا برای شناسایی ترکیبات شیمیایی خاص در پلاستیک استفاده کردند.

با این حال، این کار کمی مانند جستجوی سوزن در انبار کاه است. یک کالای پلاستیکی می‌ تواند حاوی هزاران ماده شیمیایی مختلف باشد که بسیاری از آنها ناشناخته بوده و یا به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته‌ اند.

برخی از مظنونان معمولی مانند بیسفنول آ (BPA) و فتالات ها ظاهر شدند. اینها مختل کننده های هورمونی شناخته شده ای هستند که قبلاً استفاده از آنها در محصولات خاصی مانند شیشه شیر کودک ممنوع (محدود) شده است.

با این حال، این مطالعه نشان می‌ دهد که حتی پلاستیک‌ های بدون BPA حاوی سایر مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز هستند که هنوز شناسایی نشده‌ اند.

Martin Wagner خاطرنشان کرد: “ما 11 ترکیب شیمیایی را از محصولات پلاستیکی شناسایی کردیم که بر گیرنده های سیگنال تأثیر می گذارد.”

محققین الگو های جالبی را پیدا کردند. پلاستیک های ساخته شده از PVC، PUR و LDPE به طور کلی در مقایسه با پلاستیک های PET و HDPE، موجب نشت میزان بیشتری از مواد شیمیایی سمی می شوند. پلاستیک های رنگی و چاپ شده نیز بدتر از پلاستیک های ساده هستند. همچنین غذا های چرب، روغنی یا اسیدی در مقایسه با غذا های خشک بیشتر مستعد مکیدن مواد شیمیایی از بسته بندی پلاستیکی خود هستند.

به طور کلی، نتایج به یک مشکل بسیار گسترده تر اشاره می کند: استفاده از هزاران ماده شیمیایی ناشناخته در پلاستیک ها، که می توانند به مواد غذایی انتقال پیدا کنند.

از آنجایی که ما حتی هویت بسیاری از این مواد شیمیایی را نمی دانیم، آنها تحت نظارت نیستند، و هیچ الزامی برای تولیدکنندگان برای آزمایش سم شناسی یا اثرات طولانی مدت آنها بر سلامتی وجود ندارد.

محققان می گویند یافته های آنها بر نیاز فوری به بازنگری در نحوه تولید پلاستیک تاکید می کند. به‌جای رویکرد فعلی ساخت یک «کوکتل شیمیایی»، حرکت به سمت طرح‌ های ساده‌ تر با مواد کمتر و به‌ خوبی مورد مطالعه‌ قرار گرفته شده، کمک زیادی به بهبود ایمنی بسته‌ بندی مواد غذایی می‌ کند.

این یافته ها و یافته های قبلی نشان می دهد که پلاستیک ما را در معرض مواد شیمیایی سمی قرار می دهد. Martin Wagner می‌گوید: یافته های ما از این نظریه حمایت می‌کنند که ما باید پلاستیک را دوباره طراحی کنیم تا آنها را ایمن‌ تر سازیم.

همچنین بخوانید >> بطری آب معدنی 100 برابر بیشتر از آنچه تصور می شد حاوی ذرات پلاستیکی است

در این بین، مصرف کننده چه کاری می تواند انجام دهد؟

در حالی که اجتناب از بسته بندی مواد غذایی به طور کلی غیرممکن است، محققان چند نکته را پیشنهاد می کنند:

1. انتقال مواد غذایی از ظروف پلاستیکی به ظروف نگه دارنده شیشه ای یا فولاد ضد زنگ.
2. به ویژه هنگام گرم کردن مجدد مواد غذایی از قرار دادن غذای داغ در پلاستیک خودداری کنید.
3. هنگام خرید کالاهای بسته بندی شده، غذا های خشک را به جای غذا های چرب/روغنی انتخاب نمایید.
4. اولویت دادن به غذا های تازه و بسته بندی نشده نیز راه خوبی برای کاهش قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی است.

منبع مقاله

ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام

تشخیص و دستیابی به علل اصلی تعریق شبانه مانند یائسگی، عوارض جانبی دارو ها، استرس یا اضطراب می تواند به شما در مدیریت آنها کمک نماید.

اگر مستعد تعریق شبانه هستید، می‌ دانید که چقدر می‌ تواند خواب شما را مختل سازد. وقتی از خواب بیدار می‌ شوید و نیاز دارید ملحفه ها یا لباس‌ هایتان را عوض کنید، می‌ تواند خواب شما را مختل کرده و روز شما را خراب کند.

این یک نگرانی مشترک و یک مزاحمت واقعیست. با اینکه ظاهرا داغ هستید و عرق می کنید، اما بدنتان سرد است. همچنین زمانی که برافروخته، خیس و عرق کرده از خواب بیدار می‌ شوید، احساس شادابی و آمادگی برای روزتان سخت می شود، مثل اینکه شب گذشته، در حال دویدن در یک ماراتن بوده‌ اید.

اما چرا شب ها عرق می کنید؟ و چه کاری می توانید انجام دهید تا این مشکل برطرف گردد؟

ما با پزشک خانواده دکتر Donald Ford، در مورد علل شایع تعریق شبانه و اقداماتی که می‌ توانید برای تسکین آن انجام دهید، صحبت کرده ایم. پس برای آگاهی از علل و روش های درمان تعریق شبانه، با ما تا انتهای این مطلب همراه شوید.

چه چیزی هایی باعث تعریق شبانه می شوند؟

تعریق شبانه می تواند چیزی فراتر از یک مزاحمت باشد. مطمئناً، هیچ کس نمی‌ خواهد ملحفه‌ های خود را بیشتر از آنچه که باید بشوید. همچنین، وقتی که خیس عرق از خواب بیدار می شود، می تواند احساس بدی داشته باشد.

اما چیزی بیشتر از صرفا ایجاد ناراحتی وجود دارد. اگر تعریق شبانه شما را در شب از خواب بیدار می کند، خواب ارزشمند خود را از دست داده اید، و خواب باکیفیت برای سلامت جسمی و روانی شما بسیار مهم است.

علاوه بر این، دلایلی که در خواب عرق می کنید می تواند نشانه ای از وجود مشکلی باشد.

دلایل متعددی وجود دارد که چرا ممکن است هنگام خواب عرق کنید. تشخیص برخی آسان تر از دیگری است. برخی از رایج ترین دلایل تعریق شبانه عبارتند از:

1. تغییرات هورمونی مانند یائسگی و پیش یائسگی، سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یا اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD).
2. عوارض جانبی مصرف برخی از دارو ها از جمله مواد افیونی، استروئید ها، آسپرین، مسکن‌ ها و دارو هایی که برای مدیریت بیماری‌ هایی مانند سرطان، فشار خون بالا، دیابت و افسردگی مورد استفاده قرار می گیرند.
3. شرایط مزمن مانند پرکاری تیروئید (تیروئید پرکار)، دیابت یا رفلاکس معده (رفلاکس گاستروازوفاژیال GERD).
4. عفونت های تنفسی، مانند سرما خوردگی، آنفولانزا و COVID-19.
5. اختلال اضطراب.
6. استرس.
7. اختلالات خواب، مانند آپنه خواب.
8. سوء مصرف مواد، از جمله مصرف الکل و استفاده از دارو های غیر پزشکی.
9. برخی سرطان ها، معمولاً لوسمی (سرطان خون) و لنفوم.

مدیریت و کاهش تعریق شبانه

اینکه چگونه تعریق را متوقف کنید بستگی زیادی به دلیل تعریق شبانه شما دارد.

دکتر فورد می‌ گوید: «هیچ راه آسانی برای تشخیص انواع مختلف تعریق وجود ندارد، اما ریشه‌ یابی علل آن می‌ تواند به شما کمک کند تا اقداماتی را برای پیشگیری یا مدیریت تعریق شبانه خود انجام دهید.»

به عنوان مثال، اگر علت چیزی مانند بیماری باشد که باعث تب شده است، باید با بهبودی برطرف گردد. دارو های کاهش دهنده تب و درمان های خانگی می تواند کمک کننده باشد.

اما اگر تعریق شبانه شما بیشتر، یک مشکل طولانی مدت است، وقت آن رسیده که ریشه مشکل را شناسایی کرده و اقداماتی را انجام دهید تا شب ها راحت تر بخوابید.

دکتر فورد خاطرنشان می کند که بیشتر علل تعریق شبانه جدی نیستند، اما دلایل کافی وجود دارد که اگر علائم آنها بیش از یک هفته طول بکشد و آشکارا به یک بیماری ویروسی یا پاسخ به تغییرات در سبک زندگی شما مربوط نباشد، باید مورد ارزیابی قرار گیرند.

در ادامه او توصیه هایی برای مدیریت بهتر تعریق شبانه را با شما به اشتراک می گذارد.

یائسگی و پیش یائسگی

تعریق شبانه می تواند علائم شایع شبانه در دوران یائسگی و پیش یائسگی (ظاهر شدن علائم یائسگی و غیر قابل پیش بینی بودن چرخه های قاعدگی) باشد.

این امر به این دلیل است: وقتی شما وارد دوران یائسگی می شوید، بدن شما استروژن، پروژسترون و تستوسترون کمتری تولید می کند.

این تغییرات هورمونی همان چیزی است که باعث می شود قاعدگی شما نامنظم شده و در نهایت به طور کامل متوقف گردد. اما آنها همچنین باعث ایجاد تغییرات دیگری در بدن شما می شوند که می تواند شامل تغییراتی در میزان تنظیم دمای بدن شما باشد.

این موضوع می تواند منجر به گرگرفتگی در طول روز شود و همانطور که احتمالا حدس زده اید، تعریق شبانه.

خوشبختانه، چندین راه می تواند به شما در مدیریت تعریق شبانه مرتبط با یائسگی و پیش یائسگی کمک کند. مواردی مانند:

• شناسایی و اجتناب از محرک ها. این امر ممکن است شامل مواردی مانند کافئین، الکل، غذا های تند و سیگار باشد.
• مدیریت استرس.
• داشتن یک رژیم غذایی متعادل، با مقدار زیادی سبزیجات، کلسیم، پروتئین بدون چربی و سویا.
• مصرف برخی از مکمل‌ ها، مانند کلسیم و ویتامین D. همیشه قبل از مصرف مکمل‌ ها با یک ارائه‌ دهنده مراقبت‌ های بهداشتی صحبت کنید.
• اتاق خواب خود را در درجه هوای خنک نگه دارید (به دمایی بین 60 تا 67 درجه فارنهایت یا 15 تا 19 درجه سانتیگراد فکر کنید).
• دارو های تجویزی و هورمون درمانی نیز گزینه هایی هستند که می توانند به مدیریت تعریق شبانه و سایر علائم یائسگی کمک کنند.

دکتر فورد می گوید: «اگر تعریق شبانه، گرگرفتگی و سایر علائم یائسگی بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند به شما در یافتن درمان مناسب کمک کند. دوران یائسگی می تواند سال ها طول به طور انجامیده و برای برخی افراد اختلالات زیادی ایجاد کند. اما درمان هایی در دسترس است. و آنها می توانند رفاه شما را به شدت بهبود بخشند.»

تعریق شبانه می تواند حتی پس از شروع یائسگی (به عنوان 12 ماه از آخرین قاعدگی شما تعریف می شود) ادامه یابد. بنابراین، حتی اگر در دوران پس از یائسگی هستید، باز هم ممکن است تغییرات هورمونی باعث عرق کردن شما در خواب شود.

هنگامی که دارو باعث تعریق شبانه می شود چه باید کرد؟

داروهایی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند نیز ممکن است باعث تعریق شبانه شوند. اینها شامل برخی از دارو های دیابت است. به این دلیل که سطح بسیار پایین قند خون می تواند آدرنالین اضافی را تحریک کرده که می تواند غدد عرق شما را فعال کند.

هورمون درمانی و دارو های مسدودکننده هورمونی که برای درمان برخی سرطان ها استفاده می شوند و همچنین برخی از دارو های ضد افسردگی نیز ممکن است باعث علائم تعریق شبانه شوند.

اگر نگران این هستید که داروی شما باعث تعریق در خواب یا سایر عوارض جانبی ناخواسته شود، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد گزینه های خود صحبت کنید. و همیشه قبل از قطع دارو با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت نمایید.

استرس و اضطراب

زندگی در حالت “جنگ یا گریز” می تواند خواب شما را مختل سازد، از جمله افزایش عرق کردن در شب. به این دلیل که یکی از راه‌ هایی که بدن شما با استرس مقابله می‌ کند، تنگ کردن (منقبض کردن) رگ‌ های خونی است. این موضوع می توانید بدن شما را گرم کرده و باعث عرق کردن شما می شود.

مدیریت استرس در طول روز می تواند به مدیریت تعریق شبانه کمک کند. کار هایی نظیر:

• مراقبه (مدیتیشن)
• تمرینات تنفسی
• ورزش کردن
• پایبندی به یک رژیم غذایی سالم
• ژورنال نویسی
• صحبت کردن با یک ارائه دهنده سلامت روان

چه زمانی برای تعریق شبانه باید به پزشک مراجعه کنید؟

دکتر فورد خاطرنشان می کند که درمان علت زمینه ای تعریق شبانه راهی برای تسکین علائم است.

اگر مطمئن نیستید که چه چیزی باعث ایجاد علائم شما می شود، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی، مانند یک پزشک مراقبت های اولیه صحبت کنید (یا حتی اگر فکر می کنید می دانید که چرا در خواب عرق می کنید اما نمی توانید آن را متوقف سازید).

درمان های پزشکی برای تعریق شبانه بسته به علت آن متفاوت است. دکتر فورد اطمینان می دهد: «تقریباً همه علل تعریق شبانه قابل درمان هستند. “اگر تعریق شبانه مداوم دارید، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند به شما در یافتن علت و ارائه راه حل مناسب کمک کند.”

خلاصه ای از نکات کلیدی

• اگر با لباس خواب و ملحفه‌ های خیس ناشی از عرق از خواب بیدار می‌ شوید، حتی زمانی که هوا گرم نیست، ممکن است تعریق شبانه داشته باشید
• هر کسی بدون توجه به جنسیت یا سن ممکن است شب ها در خواب عرق کند
• شایع ترین علل تعریق شبانه مربوط به تغییرات هورمونی در زنان است، اما دلایل بسیار زیاد دیگری نیز وجود دارند.
• پزشک بر اساس علت علائم شما یک درمان را توصیه می کند. تقریبا همه علل تعریق شبانه قابل درمانند.
• اگر زمانی که هوا گرم نیست تعریق شبانه دارید، به خصوص اگر علائم دیگری را نیز مشاهده کردید، باید به پزشک مراجعه کنید.

منبع مقاله

ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام