میو مدیا | دانلود اهنگ _ دانلود فیلم _ محتوای آموزش

سندرم کُوِید (Couvade Syndrome) یا بارداری سمپاتیک وضعیتی کاملا واقعی است و می تواند باعث تهوع، استفراغ، افزایش وزن، خستگی و سایر علائم در فرد غیر باردار (پدر) شود.

اگر شریک زندگی شما باردار است، احتمالاً خود را در حاشیه می بینید، در حالی که او طیف وسیعی از تغییرات و علائم جسمی و روحی را تجربه می کند، او را تماشا کرده، از او حمایت به عمل آورده و تشویقش می کنید.

اما آیا می دانستید که برخی از شرکای غیر باردار یا همان پدران، ممکن است متوجه شوند که آنها نیز علائمی شبیه بارداری دارند؟ این وضعیت سندرم کُوِید یا بارداری سمپاتیک نامیده می شود و کاملا واقعی است.

دکتر Catherine Caponero، متخصص زنان و زایمان در اینباره می گوید: “این ایده که یک شریک غیر باردار می تواند اثرات بارداری را در خود احساس کند به هزاران سال قبل باز می گردد. علیرغم سابقه طولانی و تداوم این وضعیت در جامعه امروزی، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کماکان این وضعیت را به خوبی درک نکرده اند.”

در ادامه این مطلب، ما با دکتر Caponero در مورد آنچه درباره سندرم کُوِید تاکنون شناخته شده است صحبت کردیم، اینکه چه علائمی دارد، چرا اتفاق می افتد و اگر بارداری سمپاتیک بر سلامتی شما تأثیر می گذارد چه باید کرد.

سندرم کُوِید چیست؟

سندرم Couvade (تلفظ “koo-VADE”) از فعل فرانسوی couver به معنی جوجه کشی یا نشستن روی تخم مرغ می آید. این سندرم طیف وسیعی از علائم را در شریک غیر باردار که شبیه علائم بارداری است، توصیف می کند. این علائم می تواند شامل مواردی مانند افزایش وزن، درد و حالت تهوع باشد.

دکتر Caponero می‌ گوید: «ما فکر می‌ کنیم که سندرم کُوِید یک پاسخ روانشناختی است که علائم فیزیکی واقعی ایجاد می‌ کند. جالب اینجاست که این وضعیت تنها مثالی نیست که نشان می دهد بچه دار شدن چه تاثیری بر شرکای غیر باردار دارد. افسردگی پس از زایمان در شرکای غیر باردار نیز امری رایج است.»

سندرم کُوِید معمولاً محدود به شریک غیر باردار (پدر) است، زیرا آنها معمولاً در طول دوران بارداری کاملا تحت تاثیر آن قرار دارند. آنها کسانی هستند که در کنار همسر باردار خود برای بچه دار شدن آماده می شوند که به همین جهت، این موضوع می تواند تغییراتی در آنها ایجاد کند.

هیچ تحقیقی نشان نداده است که سایر اعضای خانواده یا بستگان آن را تجربه کنند.

سندرم کُوِید چقدر شایع است؟

مشخص نیست که چه تعداد از همسران، بارداری سمپاتیک را تجربه می کنند. دکتر Caponero گزارش می دهد: “از داده های محدود ما، به نظر می رسد که این وضعیت نسبتاً رایج است.”

در یک مطالعه قدیمی روی 267 زوج در شهر نیویورک، حدود 20 درصد از شرکای غیر باردار به دنبال مراقبت های پزشکی برای سندرم کُوِید بودند. یک بررسی در سال 2007 به این نتیجه رسید که علائم سندرم کُوِید ممکن است تا 97 درصد از شرکای غیر باردار در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار دهد.

علل سندرم کُوِید

محققان بر این باورند که سندرم کُوِید احتمالاً با واکنش عاطفی نسبت به آمادگی برای پدر شدن در ارتباط است.

به عنوان مثال، شرکای غیر باردار که به طور فعال در بارداری، وضع حمل و زایمان شریک خود مشارکت دارند، به احتمال از احساس همدلی بالایی برخوردارند. به نوبه خود، ممکن است برخی از درد ها و ناراحتی های جسمی شریک باردار خود را تحمل کنند.

در حالی که بارداری دوران هیجان انگیزی است، می تواند باعث ایجاد احساس نگرانی و استرس برای شما و همسرتان شود. استرس با افزایش هورمون کورتیزول مرتبط است که می تواند شما را بیمار کند.

علاوه بر این، استرس می تواند باعث کاهش تستوسترون شود که می تواند بر خلق و خو، تمرکز و سطوح انرژی نیز تأثیر بگذارد.

دکتر Caponero می‌ گوید: “به نظر می‌ رسد در زوج‌ هایی که تحت درمان ناباروری قرار گرفته‌ اند، خطر ابتلا به سندرم کُوِید افزایش پیدا می کند.”

در این مورد، منطقی است در نظر بگیریم که یک شریک غیر باردار با قرار گرفتن در شرایط بارداری همسرش دارای سطوح بالایی از استرس و همدلی است که در نتیجه همین موضوع می تواند باعث مشکلات روحی و جسمی شود.

آیا شرکای همجنس نیز می توانند به سندرم کُوِید مبتلا شوند؟

بیشتر گزارش های بارداری سمپاتیک بر اساس مطالعات انجام شده در مردانیست که زنان آنها باردار است.

دکتر Caponero می‌ گوید منطقی است که فرض کنیم شرکای همجنسگرا نیز می‌ توانند واکنش مشابهی به این وضعیت داشته باشند.

برای اینکه مطمئن شویم باید تحقیقات بیشتری در این خصوص انجام شود، اما منطقی است که استنباط کنیم که اثرات بارداری سمپاتیک می تواند به هر شریک غیرباردار، صرف نظر از جنسیت، هویت جنسی یا گرایش جنسی منتسب گردد.

علائم سندرم کُوِید

افرادی که بارداری سمپاتیک را تجربه می کنند، طیف وسیعی از علائم روانی و جسمی را گزارش می کنند که اغلب به صورت همزمان اتفاق می افتند. این علائم منعکس کننده بسیاری از رایج ترین علائم تجربه شده توسط افراد باردار و همچنین علائم فیزیکی مربوط به افزایش سطح استرس است.

برخی از رایج ترین علائم سندرم کُوِید عبارتند از:

سندرم کُوِید از چه زمانی شروع می شود؟

سندرم کُوِید معمولاً در سه ماهه اول (سه ماه اول بارداری) شروع می شود.

دکتر Caponero می‌ گوید: «این موضوع تعجب‌ آور نیست زیرا علائم اولیه بارداری، مانند حالت تهوع صبحگاهی و خستگی، برای افراد باردار دشوار است. این علائم می تواند باعث ایجاد تغییراتی در رابطه شود که ممکن است استرس بیشتری را به عزیزان آنها وارد کند.»

سندرم کُوِید معمولا چه مدت به طور می انجامد؟

علائم بعد از سه ماهه اول از بین می روند. اما می توانند در سه ماهه سوم (سه ماه آخر بارداری) برگردند.

دکتر Caponero خاطر نشان می کند: «این الگو نشان دهنده علائم بارداری است. برای اکثر افراد باردار، سه ماهه دوم زمانی است که بهترین احساس را دارند.»

پس از زایمان، سندرم کُوِید معمولا خود به خود از بین می رود.

روش های درمان سندرم کُوِید

به طور کلی، سندرم سندرم کُوِید نیاز به درمان خاصی ندارد.

اما اگر علائم شما آزار دهنده اند، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کنید. آنها می توانند کمک کنند تا اطمینان حاصل شود که علائم شما با یک بیماری جدی تر مرتبط نیست.

پزشک شما همچنین می تواند استراتژی هایی را برای کمک به کاهش علائم توصیه کند، مانند:

• ورزش، مدیتیشن، تراپی و سایر راه‌ های کاهش کورتیزول و استرس.
• دارو های بدون نسخه یا تجویزی برای کاهش درد و مشکلات گوارشی.
• مطالعه، شرکت در کلاس های آموزشی قبل از تولد و آماده کردن خانه خود برای تولد نوزاد خود را آماده کنید. احساس آمادگی می تواند به کاهش سطح استرس شما کمک کند که در نتیجه می تواند به کاهش علائم شما کمک کند.

سندرم کُوِید می تواند بر افراد باردار نیز تاثیر بگذارد. آنها ممکن است طیف وسیعی از احساسات را داشته باشند، از جمله:

• قدردانی از اینکه شما سعی می کنید بفهمید که آنها از چه شرایطی رنج می برند.
• ناامیدی یا عصبانیت از اینکه “در چشم بودن آنها را می دزدید” یا سعی می کنید خود را در مرکز توجه قرار دهید.
• اگر علائم شما باعث شود تا به آنها در حد نیازشان کمک نکید، احساس ناامید شدن می کنند.

واکنش همه افراد به بارداری و نحوه مدیریت آن منحصر به فرد است. به شریکتان بگویید چه احساسی دارید و بپرسید که این وضعیت چگونه بر او تأثیر می گذارد. ارتباط خوب می تواند به شما کمک کند تا در دوران بارداری و بعد از آن با آن کنار بیایید.

IVF یا همان لقاح آزمایشگاهی ممکن است امید بیشتری را در میان کسانی که به دنبال پدر و مادر شدن هستند، ایجاد کند. محققان در لندن دریافته اند که نزدیک به 20 درصد از زنانی که برای باردار شدن اولین فرزند خود به درمان های ناباروری مانند IVF روی آوردند، احتمالاً در آینده به طور طبیعی باردار می شوند.

ناباروری به عنوان عدم موفقیت در بارداری پس از 12 ماه یا بیشتر از تلاش های مداوم تعریف می شود. تخمین زده می شود که از هر هفت زوج (غیر همجنسگرا) یک نفر تحت تأثیر این مشکل قرار می گیرد. در عین حال، درک این نکته مهم است که همه زنانی که تحت درمان های ناباروری قرار می گیرند به طور دائم نابارور نیستند. در واقع، نیمی از زوج هایی که در سال اول موفق به بارداری طبیعی نشده اند، می توانند در سال دوم باردار شوند.

موفقیت IVF در درمان ناباروری

IVF یک پیشرفت پزشکی نسبتاً جدید است که در سال 1978 معرفی شد. اکنون بیش از 10 میلیون نوزاد در سراسر جهان به لطف درمان های لقاح آزمایشگاهی متولد شده اند. این میزان برابر با یک تا شش درصد از نوزادانی است که سالانه در کشورهای توسعه یافته از سال 2020 متولد می شوند.

این مطالعه اولین مطالعه در نوع خود بود که داده‌ های 11 مطالعه بر روی بیش از 5000 زن در سراسر جهان را بین سال‌ های 1980 تا 2021 مورد تجزیه و تحلیل قرار داد تا میزان بارداری های موفق پس از انجام درمان ناباروری به روش IVF را بررسی کند.

تیم تحقیقاتی دریافت که حداقل یک زن از هر پنج زن به طور طبیعی پس از بچه دار شدن با استفاده از درمان های ناباروری مانند IVF (اکثراً در سه سال پس از درمان) باردار می شود. حتی زمانی که سایر عوامل مانند انواع مختلف درمان ها و پیامد ها در نظر گرفته شد، این یافته ثابت ماند.

این یک نتیجه باورنکردنی است، به ویژه به این دلیل که معمولاً به ندرت تصور می شود که یک زن به طور طبیعی پس از استفاده از درمان هایی مانند IVF باردار شود. محققان تاکید می کنند که این اتفاق در واقع اصلا نادر نیست.

دکتر Annette Thwaites از مؤسسه EGA سلامت زنان کالج دانشگاهی لندن و نویسنده اصلی این مقاله در بیانیه‌ ای مطبوعاتی گفت: “یافته های ما نشان می دهد که بارداری طبیعی پس از انجام درمان ناباروری به روش IVF به هیچ عنوان بعید نیست و این در تضاد با دیدگاه‌ های رایج زنان، متخصصان بهداشت و صحبت هایی است که معمولاً در رسانه‌ ها بیان می‌ شود که این یک رویداد بسیار نادر است.”

بسیاری از زنان ممکن است فکر کنند که وقتی به مسیر درمان ناباروری وارد شوند، راه بازگشتی برای آنها وجود نداشته باشد.

این تحقیق می تواند به آنها کمک کند تا نه تنها ایمان داشته باشند که روزی ممکن است بتوانند به طور طبیعی باردار شوند، بلکه بارداری را برای آنها ایمن تر می سازد.

اگر این زنان ندانند که می توانند به طور طبیعی باردار شوند، ممکن است به رابطه جنسی محافظت نشده ادامه دهند که در نهایت می تواند منجر به بارداری نابهنگام شود.

دکتر Thwaites می‌ گوید: «دانستن آنچه که امکان پذیر است، زنان را قادر می‌ سازد تا برای خانواده‌ خود برنامه‌ ریزی کرده و انتخاب‌ های آگاهانه‌ ای در مورد درمان ناباروری و/یا پیشگیری از بارداری داشته باشند.»

نمونه هایی از کسانی که به طور طبیعی پس از انجام IVF باردار شدند

خانم Shema Tariq، پزشک ساکن لندن، تشخیص داده شد که ذخیره تخمدانش پایین و به او گفته شد که اساساً شانس باردار شدن بدون IVF برای او صفر درصد می باشد. او در حال حاضر دارای دو فرزند است.

او در این خصوص گفت: “برای باردار شدن پسرمان که در سال 2018 به دنیا آمد، شش دور IVF انجام دادیم. پزشک عمومی ام پس از تولد فرزندم به طور خلاصه به من و همسرم روش های پیشگیری از بارداری را یادآوری کرد، اما هر دو خندیدیم و قبول کردیم که این موضوع مهم نیست. هرگز فکرش را هم نمی کردیم که ممکن است مجددا باردار شوم (با وجود اینکه پزشک سلامت جنسی هستم). 43 سال داشتم و به من گفته شده بود که شانسم برای بارداری طبیعی کمتر از 1٪ است.”

وی افزود: “هشت ماه بعد، من به طور غیر منتظره و به طور طبیعی دخترمان را باردار شدم. او شگفت‌ انگیز ترین سورپرایز زندگیمان بوده است، اما وقتی برای اولین بار متوجه شدیم که دخترمان را باردارم، احساس می کردم که برای یک بچه دیگر آماده نیستم. اگر می دانستم که از هر پنج زن، یک زن پس از IVF به طور طبیعی باردار می شود، تا زمانی که از نظر احساسی و جسمانی آماده باشم، از روش های پیشگیری از بارداری استفاده می کردم.”

خانم Sally Pearse در 20 سالگی مبتلا به آندومتریوز تشخیص داده شد و پزشکان به او گفتند که باردار شدن به طور طبیعی برای وی اساساً غیرممکن است.

او گفت: قبل از داشتن اولین فرزندم، پس از انجام لاپاراسکوپی، متخصص زنان به من گفته بود که به دلیل ابتلا آندومتریوز، تنها راه من برای باردار شدن از طریق IVF است. بعد از تولد اولین فرزندم از طریق IVF، با مشاور IVF ملاقات کردم و پرسیدم که آیا ممکن است اکنون که بارداری موفقی داشته ام، به طور طبیعی باردار شوم؟ به من گفته شد که 1% شانس بارداری طبیعی دارم، بنابراین برنامه ریزی برای IVF را دوباره شروع کردم. پیرس توضیح می دهد که ماه بعد به طور طبیعی باردار شدم و دومین فرزندم را به دنیا آوردم.

وی افزود: به من دلیلی برای شانس 1 درصد داده نشد و احساس می کنم که حتی متخصصان نیز این موارد را اشتباه می کنند. اگر فرزند دیگری نمی خواستم، به جای خوشحال شدن، شوکه می شدم.

این یافته ها در مجله Human Reproduction منتشر شده است.

منبع مقاله

ترجمه و بازنویسی شده توسط مجله پزشکی سلام

آفتاب‌‌نیوز :

آلزایمر را جدی بگیریم آلزایمر عامل اصلی بروز بیماری جنون (ِDementia) در میانسالی و کهنسالی می‌باشد که بیش از ۲۰ میلیون نفر را در دنیا درگیر کرده است.

آلزایمر هزینه‌های مالی و اجتماعی زیادی با خود به همراه دارد. شاخص اصلی این بیماری، عدم توانایی وظایف روزانه، اختلال حواس و قدرت تشخیص فرد مبتلا می‌باشد.

در بیمار مبتلا به آلزایمر، غیر از موضوع فراموشی امور روزمره، تحریک پذیری غیر عادی و مشکل کم خوابی و بی خوابی هم اتفاق می‌افتد.

در صورت عدم کنترل بیماری آلزایمر، پیشروی آن منجر به اختلال در جریان فیزیولوژیک بدن فرد مبتلا گردیده و نهایتا منجر به جنون و در شرایط خیلی پیشرفته موجب مرگ بیمار می‌شود.

آنزیم استیل کولین استراز به عنوان یکی از عوامل مهم دخیل در ایجاد و پیشروی این بیماری می‌باشد.

گیاه داروئی ملیس در کنترل و درمان آلزایمر ملیس گیاه دارویـی اسـت کـه بـه عنوان آرام بخش، ضد اسپاسـم، ضـد بـاکتری، ضـدویروس مطرح میباشد ودردرمان اختلالات گوارشی با منشأ عصبی و اضطراب مؤثر اسـت.

در مطالعه ای، عـصاره هیـدروالکلی آن دارای اثر آرامـبخش و فعالیـت ضـد درد محیطـی بـوده و باعث تحریک و تقویت خواب شـده اسـت.

ملیس با تأثیر بر روی پروسـتاگلاندین E۲ از بیوسـنتز آن جلوگیری نموده و در نتیجه درکاهش درد‌های قاعدگی مؤثر بوده و همچنین باعث باز شدن عروق می‌گردد و بـه خروج خون از داخل عروق رحمی کمک مـی نمایـد.

ملیس بــا تــأثیر بــر روی عــضلات از اسپاســم آنهــا جلوگیری نموده و به این ترتیـب بـا کـاهش درد عـضلانی میتواند در کاهش درد‌های قاعدگی مفید واقع شود.

در یک مطالعه بالینی انجام شده توسط تیم محققان پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی بر روی ۴۲ بیمار مبتلا به آلزایمر خفیف تا متوسط که در سنین بین ۶۵-۸۰ سال بودند و میزان فعالیت‌های شناختی بالاتر از ۱۲ و میزان ابتلا به آلزایمر (ADAS-cog) کمتر از ۲ داشته اند، عصاره گیاه ملیس تجویز و به دسته‌ای دیگر دارونما داده شد.

شاخص‌های فراموشی، فعالیت‌های شناختی و عوارض جانبی مورد پایش قرار گرفتند و پس از چهار ماه از انجام مطالعه نتیجه به شکل قابل توجه و معنا داری بیان می‌کرد در افرادی که از عصاره ملیس استفاده کرده اند نسبت به افرادی که دارونما مصرف نموده اند میزان آلزایمر خفیف تا متوسط به خوبی کنترل شده است و همچنین عارضه اضطراب و تحریک پذیری به شکل محسوسی نسبت به دسته دوم که دارونما مصرف نموده اند، کاهش داشته است.

ملیس دارای آثار آرامبخش و ضد اسپاسم است. عصاره هیدروالکلی آن دارای اثر آرامبخش و فعالیت ضد درد محیطی بوده، همچنین بعد از مصرف دوز تحت خواب و دوز خواب پنتوباربیتال باعث تحریک و تقویت خواب در حیوان می‌شود. ملیتروپیک داروی گیاهی تهیه شده از عصاره گیاه ملیس است که مناسب کنترل و درمان بیماری آلزایمر می‌باشد.

تحقیقات اخیر که توسط دکتر جان پزوتو و تیمش در دانشگاه وسترن نیوانگلند انجام شده است، یافته‌های شگفت انگیزی درباره مزایای انگور کسب کرده است و نشان می‌دهد که مصرف انگور بر سلامت و طول عمر تاثیر بسزایی دارد.

به گزارش اطلاعات آنلاین، این مطالعه پیشگامانه که در مجلات علمی مختلف منتشر شده است، به فواید بی‌شمار گنجاندن انگور در رژیم غذایی، و تاثیرات مختلف آن از سلامت کبد گرفته تا عملکرد خوب مغز و حتی ژنتیک اشاره دارد.

یکی از محور‌های این تحقیق بررسی تاثیر انگور بر کبد چرب بود، وضعیتی که با رژیم‌های غذایی پرچرب رایج در جوامع غربی یک نگرانی اصلی است.

یافته‌های این مطالعه قابل توجه بود؛ مصرف مقداری انگور معادل کمتر از دو فنجان در روز نه تنها از پیشرفت کبد چرب جلوگیری می‌کند، بلکه تاثیر قابل‌توجهی بر افزایش طول عمر در افراد داشت.

جنبه جالب دیگری از تحقیقات دکتر پزوتو که در مجله Food & Nutrition منتشر شد، به چگونگی تاثیر انگور بر متابولیسم پرداخت. این یافته‌ها فراتر از بیان ژنتیکی بود و نشان می‌داد که انگور می‌تواند فرآیند‌های متابولیک را تغییر دهد.

تحقیقات گسترده‌ای در انتخاب نوع غذا‌ها و تاثیر آن‌ها در فرآیند‌های متابولیک بدن صورت گرفته است، ولی ظاهراً انگور در این میان به عنوان یک بازیگر کلیدی محور اصلی تحقیقات قرار گرفته است.